KENAPA HARUS BEGINI...

knape...knape sy salah cakap...buat sayang terasa hati...maafkan sy...sy sgt2 mohon maaf..sy tertekan...dgn mak yg terus mendesak...dengan assgment yg banyak kene hantar...mmg sy sgt2 stress...dan sy faham sg pun busy dan penat...sbb tu sy x berani nak meminta sy temankan sy kalau sy x boleh tidur...bila syg bagi ayat "rehatla...tidur awal"...sy faham tu bermaksud syg penat..sy x berani pun minta utk ditidurkan..sy kesian pada sayang...




syg...degn keadaan mak mmg sy sgt2 tertekan..kenape semua hidup sy mak yg atur...kenapa sejak kecil sy kene buat kerje yg sepatutnya bukan sy lakukan...cukup la mak susahkan sy sorang...kenapa sekarang nak susahkan sayang juga..sy mohon maaf sbb bebankan sayang...sy tau syg da busy dgn urusan sayang...ni tambah lagi dgn urusan mak...sy rindu nak jumpa sayang...sampaikan sy berdoa agar sy sakit ke accident ke supaya sayang cepat datag...supaya kita cepat jumpe...supaya mak x sibuk pun tanya...mmg dari kecil pun sy harap mati cepat...sbb sy sgt stress dgn tanggungjawab sebagai seorang anak yg kene tolong uruskan segalanya...time org lain cuti sy x dapat pun cuti..kene kerje..da la kalau sy bagi pendapat ke cakap ke mak x nak dengar...tu buat sy malas da nak cakap ape2 sampai sekarang...sy mahu berjalan dgn kawan2 pun semuanya secara sembunyi...pergi secara haram...then bila mak tau mak marah..nasib baik la dulu ada mak alya yg selalu cover kalau sy berjalan ke mana-mana...




sejak berjumpa dgn sayang kehidupan sy berubah...sy gunakan alasan nak edit gambar dirumah pd mak supaya dapat chat...kalau x mak mmg suruh stay kat kedai tu layan customer...sbb tu sy xnok pun buat apa2 kat kedai tu...semua pun sy buat x nak belajar...sbb sy tau kalau sy pandai buat nanti lagi la susah...sejak syg ada sy selalu dapat bercuti..tapi tu pun secara sembunyi dari mak kan...mujur la juga sy dapat masuk U..kalau x kompem kite x selalu dapat jumpe...




tapi masalah sekarang..mak pun da mula susahkan sayang...pastu buat kita berdua streess...maafkan sy...sbb tu la sy harap bila da selesai belajar nanti sy nak g jauhhh
sy nak mengajar ke sabah ke..ke pedalaman...sbb sekarang ni pun walaupun agak jauh mak terus suruh bagi tolong dia..sy sakit hati...kenapa kita berdua x boleh enjoy macam org lain...kenapa harus mak bebankan kita dgn macam2 urusan...sayang sy mohon maaf sbb libatkan sayang dgn masalah keluarga sy...sbb tu la dulu sy x nak sayang mengenali keluarga sy...sbb nanti menyusahkan sayang...sy x nak mcm tu...biarla sy je yg susah layan karenah famili..tapi sekarang syg da pun terlibat...sy faham sayang da pun busy dgn urusan kat sane..maafkan sy...




sampai sekarang pun sy berdoa agar sakit ke accident ke...sy rindu sgt nak jumpe sayang...da berapa malam pun x boleh tidor...sy mohon maaf atas kesalahan sy berkata-kata...sy rasa bersalah sgt...percayalah..xde org lain pun dalam hidup sy...sbb sy hanya bukakan pintu hati sy utk sayang...dan sy bersyukur sayang dapat menerima famili sy...sy bersyukur sayang sanggup layan karenah mereka...walaupun akhirnya kita berdua yang terluka...walaupun akhirnya masa kita berdua bersama diganggu oleh mereka...sy sgt2 mohon maaf...tu la kekurangan sy...sbb tu la dulu sebelum kenal sayang sy mental...sebelum kenal sayang sy x tau pun hargai diri sy...yg sy inginkan ialah sy cepat mati...xde pun orang yg sy boleh luahkan perasaan...sbb tu dulu sy suka cederakan diri sendiri...pada sy kesakitan tu mampu buat sy kurangkan rasa marah n benci...sayang telah ubah segalanya sy da berikan kebahagiaan utk sy...syg da x bagi sy cederakan diri...sy x tau nak buat macam mn utk hilangkan rasa sakit hati ni...sy x nak susahkan sayang lagi...sekarang sy hanya mampu menangis...maafkan sy sayang...syg sepatutnya hidup dgn lebih bahagia...maafkan sy...I LOVE U SO MUCH...